Het begin

Mijn verlangen om te emigreren begon al toen ik heel jong was. Mijn hele leven heb ik al om me heen gekeken naar een land om te gaan wonen. Had altijd Australië in mijn hoofd. Ik had alleen het lef niet om het daadwerkelijk door te zetten. Enerzijds ben ik er nog nooit geweest dus kon ook niet bepalen of dat het land was voor me en anderzijds was de gedachte niet erg aanlokkelijk om daar alleen heen te gaan zonder dat ik iemand kende. Het was echt opnieuw beginnen in de breedste zin van het woord. Binnen europa emigreren heb ik nooit aantrekkelijk gevonden. Als ik dan toch weg ging, dan maar ver weg.

Al die jaren sluimerde dat verlangen zonder dat ik er iets mee deed. Amerika als emigratie bestemming was nooit echt bij me opgekomen. Canada wel maar vond het daar toch te koud. In 1996 was in voor het eerst in de Verenigde Staten. In Californië om precies te zijn. Ik ben daar toen 5 weken geweest en heel veel kilometers auto gereden en besloot dat ik daar nooit zou willen wonen. Alles was er zo "plastic", zo nep. Alles draaide om het uiterlijk vertoon daar en daar zou ik als nuchtere Hollander nooit aan kunnen wennen. Niet lang na die vakantie kreeg ik een relatie met mijn huidige vrouw. Eerst een lat-relatie en in augustus 1997 trok ze bij me in. In 2000 trouwde we. Mijn verlangen om te emigreren verdrong naar de achtergrond. Vooral ook omdat mijn vrouw een spierziekte heeft en dus invalide is. Ik achtte de kans dat we zouden worden toegelaten in een ander land erg klein met een invalide vrouw. Ik was in 2005 10 dagen in Chicago voor een conferentie en merkte daar al dat niet heel de VS was zoals Californië. Ik had het daar vreselijk naar mijn zin.

Maar in september 2008 veranderde er iets. De oudste zoon van mijn vrouw had inmiddels al weer meer dan een jaar een relatie met een vrouw uit Amerika. Toen woonde ze nog in Fort Lauderdale in het zuiden van Florida. Mijn stiefzoon was daar het jaar daarvoor al 3 weken geweest en zij al een paar keer in Nederland. Hij wilde eind er augustus weer heen voor 3 weken. Hij wilde zijn Amerikaanse vriendin mee terug nemen maar had eigenlijk geen geld voor haar ticket. Ik werk bij de KLM en vlieg dus goedkoop en kan ook zogenaamde "companions" meenemen. Het enige was dat ik mee moest vliegen met haar. Het bleek goedkoper als ik naar Amerika zou vliegen en haar mee terug zou nemen. Maar ik kan dat alleen op KLM vluchten en aangezien de KLM niet naar Florida vliegt moesten we een vliegveld vinden in de buurt waar de KLM wel op vloog. De dichtsbij zijnde luchthaven bleek Atlanta te zijn in Georgia. Dat kwam op zich goed uit want zij had familie wonen dichtbij Atlanta dus zij zouden daarnaar toe komen en ik ook om samen met zijn vriendin terug naar Amsterdam te vliegen. Het plan was op vrijdag heen en op zaterdag terug. Maar omdat ik goedkoop vlieg moeten er wel plaatsen genoeg zijn en de vlucht op de heenweg van vrijdag zat al flink vol. Die van donderdag zag er beter uit maar ook die liep al goed vol. Toen werd het woensdag. Dat zou dus 4 dagen zijn en kwam toen op het idee er een week van te maken en mijn vrouw gewoon ook mee te nemen voor een korte vakantie.

Zo gezegt zo gedaan. We vlogen op maandag en zouden op zondag terug vliegen. We werden verliefd op de Georgia in die week. De ruimte die daar is, het warme klimaat, de goedkope huizen en de aanwezigheid van een grote airforce basis bij het stadje waar we wilden gaan wonen en waar haar familie ook woonde gaf de doorslag. Alle nadelen die ik eerst voelde met betrekking tot emigreren waren in 1 klap weg. We hadden daar nu familie en vrienden die ons konden helpen en we vielen daardoor niet meteen in een gat als we daarheen zouden gaan.

Volgens de familie daar zou het absoluut geen probleem zijn om Amerika in te komen. Ik had al wel mijn bedenkingen daarover maar zei er niets van. Ik besloot dat thuis eerst maar eens goed uit te zoeken.

Maar het besluit was toen al wel genomen om te gaan proberen naar Georgia te verhuizen.....