Het weer en het wachten...

Pffff, wat een triest weer hier buiten. Ik kijk uit het raam en zie alleen maar grijze wolken waaruit gestaag motregen valt. Smerig weer.. vochtig en koud en het voelt waarschijnlijk kouder dan het daarwerkelijk is vanwege het vocht gehalte. En door het miezerige weer lijkt het altijd wel alsof het twee keer zo druk is op de weg en het verkeer veel langzamer doorstroomt als normaal. Je zou er bijna claustrobie of pleinvrees van krijgen, zo druk is het altijd hier. Te veel van alles, te veel mensen op een te klein stuk grond, te veel slecht weer, te veel verkeerslichten die allemaal op rood lijken te staan als je aan komt rijden en te veel verkeer. Ik mijmer nog een beetje door in mijn sombere gedachten gang en draai me dan om naar mijn buro en ga achter mijn pc zitten. Toen deed ik iets wat ik eigenlijk niet zou moeten doen, kijken wat voor weer het was in Georgia. Daar werd voor vandaag 22 graden en zonnig weer voorspeld. Op dit soort momenten zou ik willen dat we er al zaten. Lekker warm en zonnig weer, de ruimte daar, de uitermate vriendelijke bevolking, heerlijk. Dat duurt het wachten op een greencard erg lang. Alles duurt altijd lang als je ergens op moet wachten maar het leek nu dubbel zo hard aan te komen. Nu we weten dat de enige mogelijkheid voor ons om een greencard te krijgen de loterij is en we ons al hebben ingeschreven blijft er niets anders over dan wachten.... Wachten tot volgend jaar mei/juni en hopen dat er dan een dikke envelop in de bus valt. Wat duurt het nog lang voordat het mei is. De winter is nog niet eens echt begonnen en die moeten we ook nog eerst door met alle kou die daarbij hoort. Nu we eenmaal besloten hebben dat we erheen willen willen we weg ook en het lijkt wel alsof ons vertrek naar Amerika geen stap dichterbij komt. Alsof we stil staan en de tijd voorbij strijkt. Verloren tijd lijkt het. Maar er zit niets anders op dan het te accepteren. Nu we besloten hebben dat we willen gaan lijkt het wel alsof alles wat niet goed is hier veel meer irritatie opleverd dan een jaar geleden. Net als dat je je zinnen gezet hebt op een andere auto en je dan ineens allerlij kraakjes, piepjes en gebreken ondekt aan je huidige auto die je eerst niet waren opgevallen of waar je je eerst niet aan irriteerde. Dingen die je eerst accepteerde en nu ineens een onoverkomelijk probleem zijn geworden. Alsof die dingen nu ineens erger zijn dan ze vroeger waren...

Verkeer

Er is wat veranderd in het verkeer de afgelopen 25 jaar dat ik mijn rijbewijs heb. Waren het vroeger voornamelijk de jongeren die zich als beesten gedroegen op de weg zijn het nu de lease rijders. Let wel, ik bedoel hiermee niet dat alle lease rijders beesten zijn, maar als je een aso tegen komt op de weg zijn het heel vaak de lease rijders. Je herkent ze aan de (vrij) nieuwe auto's. De golfjes, peugeots, audi's, seats, enz. Al bumperklevend en wisselend links en rechts inhalend rijden ze als idioten met een veel te hoge snelheid naar huis. In 1 keer van de 3de baan op het laatste moment de afrit op knallend banen ze zich een weg door de drukke spits. Vorige week nog. Ik rij op een dubbelbaans weg op de tweede baan. Beide banen zitten vol maar het reed wel de maximum snelheid. Tot zover niets aan de hand. Maar dan, doemt zich in mijn binnenspiegel een nieuwe metalic blauwe peugeot 407 op die direct op mijn achterbumper gaat hangen. Totaal zinloos aangezien ik echt niet harder kan dan mijn voorganger en de eerste baan ook vol zit. Nu ben ik geen langzame rijder en rij altijd de maximum snelheid op mijn gps (wat op de teller 5 KM te hard is) en ben gaarne bereid op aan de kant te gaan als er een achter ligger achter me zit, maar die bereidheid wordt ineens een heel stuk minder als diegene meteen op mijn bumper gaat hangen. Nee, eerder het tegenover gestelde gebeurd. Dus ik raak even mijn remmen aan waardoor mijn remlichten even gaan brenden. Dat resulteerde in een rem beweging bij hem maar hij zat direct daarna weer op mijn bumper, al seinend met zijn lichten. Dat maakte mij alleen maar aan het lachen. Ik keek eens goed in mijn spiegel en zag dat het een lid van was onze multi-culti gemeenschap. Geen idee waar hij vandaan kwam maar hij had een donker kleurtje. Dit keer leek het op iemand uit pakistan of India of zo. Nu heb ik totaal niets tegen deze mensen (sterker heb hele goede vrienden onder alle rassen en soorten) maar mijn ervaringen in dit soort situaties is dat ze veel agressiever zijn dan een blanke Nederlander. Hij bleef maar op mijn bumper hangen en ik gebaarde dat hij afstand moest houden. Deze asociale idioot ging daardoor alleen maar nog dichter op mij rijden. Ik schudde mijn hoofd over zoveel domheid. Maar goed, na een stoplicht gepasseerd te zijn kwam er ruimte op de eerste baan en kon ik eindelijk aan de kant. Hij haalde mij in en ging voor mij rijden met 30 km per uur (op een 80Km weg)en blokkeerde mijn weg toen ik weer de tweede baan op ging. De zielepoot blokkeerde daarmee ook iedereen die daar achter reed en zijn "tijdwinst" was dus totaal verdwenen die hij gehaald zou hebben (hooguit 2 minuten) als hij gewoon had doorgereden. Ik bleef gewoon achter hem rijden en verbaaste me over zoveel agressiviteit en absolute domheid. Wat dacht hij hiermee nou te bereiken? dat ik kwaad zou worden? ahahahah ik heb me dood gelachen om hem. Wat een SUKKEL zeg! uiteindelijk liet hij me voorbij. Ik moest rechts af en daar waren twee banen voor die beide leeg waren. Ik reed de eerste baan voor rechtsaf op en hij reed de tweedebaan op voor rechtsaf. Het licht was rood dus ik stopte. Hij had zijn passagiersraam open en ik deed rustig de radio uit en deed ook mijn raam open. Hij schreeuwde naar me" "Wat moet je nou man?" Ik zei rustig: "je kunt toch wel een beetje afstand houden?" Hij had heus wel door dat ik dat bedoelde en schold en tierde omdat hij wist dat ik gelijk had en er dus niets tegenin kon brengen. Dan gaan dat soort types schelden en worden agressief. Ik lachte hem alleen maar uit en hij spuugde door het open raam. Zijn kwat kwam tegen mijn deur en bereikte dus niet zijn doel. Ik zei minachtend: "tuurlijk jongen" en deed mijn raam dicht want mijn licht sprong op groen. Ik had verwacht dat hij me weer achter na zou komen maar dat deed hij niet. Kennelijk toch geen tijd dus. De zielepoot draaide zijn stuur en reed rechtdoor terwijl ik schaterlachend mijn weg vervolgde.

Dat soort lui rijden dus in leasebakken. Was het hun eigen auto geweest dan hadden ze niet zo als achterlijke beesten gereden. Ik snap het wel dat die jongens de hele dag op de weg zitten en te maken krijgen met te langzaam rijdende mensen die niet aan de kant gaan als daar wel gelegenheid voor is. Maar in deze situatie sloeg het totaal nergens op. Had hij mij voorbij geweest had hij direct te maken gehad met mijn voorganger die even hard reed als ik... kortom, tegen de tijd dat hij thuis is heeft hij een hartaanval van de opwinding en kwaadheid. Ik heb er niet altijd zelf last van maar zie dit soort taferelen nagenoeg elke dag. Lease rijders die in volle snelheid op hun voorganger afkomen en dan op het laatste moment hard remmen en op de bumber van hun voorganger gaan hangen. Die vervolgens nog minder haast heeft om aan de kant te gaan als dat ie al had.

Ik heb in Amerika ook de nodige KM's liggen, meer dan 15.000 mijl. Genoeg voor een jaar autorijden hier. Een flink aantal daarvan in Los Angeles, Chicago, Las Vegas en San Fransisco waar het ook heel erg druk is. Maar daar heb ik nooit idioten gezien. Iedereen rijd daar netjes. Okee, er zullen daar best ook idioten zijn maar dat zijn er vreselijk weinig. Dat dat hier zo'n probleem is wijt ik niet alleen aan de harder wordende maatschappij hier maar ook aan de regering met zijn veel te lage straffen en de lage pakkans. Flik dat soort dingen in Amerika en je hebt je rijbewijs niet lang meer. Plus dat voordat je je rijbewijs kwijt bent je verzekering steeds hoger wordt doordat je punten aantal stijgt door asociaal gedrag. Dus daar kijken ze wel beter uit want ze hebben er alleen maar zichzelf mee.

Nog een reden om blij te zijn als ik hier weg ben want ik ben bang dat het alleen maar erger wordt.....