Wat trekt ons aan om naar Amerika te gaan?

Er is iets wat trekt aan Amerika. Kan het niet goed omschrijven maar het is een gevoel van vrijheid wat ik in Europa niet heb. Kan er niet precies mijn vinger op leggen. Want het is niet zo dat je in Europa niet vrij bent of zo. Hooguit de veelheid aan regels en wetten in Nederland die misschien maakt dat je je constant beperkt voelt of de drukte van zoveel mensen op een klein stukje land of zo. Misschien ligt het aan de nederlandse middelmatigheid. "Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg" cultuur. Als je in Nederland je kop boven het maaiveld uitsteekt wordt je raar aangekeken. Terwijl in Amerika dat niet zo is. De mensen zijn veel extremer in het uiten van hun emoties in Amerika zowel in hun vreugde als in hun kwaadheid waardoor je je veel minder "restricted" voelt of zo. Ik weet het niet. De wijdsheid van het land, de mogelijkheden, de belofte... Ik bazel maar wat. Maar er is "iets" wat trekt, wat mij doet verlangen daar te willen gaan wonen. Misschien tegen de odds en alle redelijkheid in, ongeacht de nadelen toch in het diepe willen springen. En die nadelen zijn er voor ons zeker ivm de hemofilie van mijn zoon en de spierziekte van mijn vrouw. Zeker als mijn vrouw ouder wordt (ze is net 50 geworden) gaat haar ziekte in practische zin problemen opleveren en dan zijn er in Nederland veel meer mogelijkheden voor hulp en opvang dan in de States. Daar zullen we veel meer moeten leunen op vrienden, familie dan in Nederland. veel onzekerder dus. Het is nu al zo dat mijn vrouw nooit volledig alleen op haarzelf zou kunnen wonen zonder dagelijkse hulp. En dat wordt alleen maar erger naarmate haar spieren zwakker worden. Dus dat is, zeker in Amerika, een onzekere toekomst. Dat zijn we ons terdege bewust en ik ben toch al een type die altijd rekening houdt met de worst-case-scenario. Niet dat ik een pessimist ben, in tegendeel zelfs, maar ik ben graag voorbereid op het ergste. Dan kan het alleen maar meevallen.