Posts
Vandaag kwam ik op Facebook een video tegen van een Engelse journalist die, net als Geert Wilders, ziet wat er hier allemaal gaande is: De algehele islamitisering van Nederland! Waar de linkse Politici bewust blind en doof voor zijn spreekt hij uit!
Kijk deze video op youtube:
http://www.youtube.com/watch?v=EJKRF2uB8xU
Luister en huiver, ja vooral huiver. Want hij schetst een beeld waar we terecht bang van moeten worden! Ik heb niets tegen de islam, maar wel tegen het islamitiseren van mijn land. DIT IS GEEN ISLAM LAND! PUNT UIT! Islamieten, die alles haten waar we in Nederland voor staan (of moet in zo langzamerhand zeggen STONDEN???). Die HUN middeleeuwse "normen en waarden" willen invoeren in Nederland en de rest van Europa. Als je islamiet wil worden cq zijn, prima, maar laat ONS erbuiten. Jullie willen respect??? leer eerst ONS maar eens te respecteren, dan gaan we wel eens kijken of we respect voor jullie kunnen gaan opbrengen.
Dus ik roep alle NIET-islamieten op:
Sta op! Laat weten dat we het niet langer pikken! weg met de sharia! Laat het recht weer zegenvieren. Laten we ophouden ons aan te passen aan hun! Laten we gewoon weer een kruis zetten op de meiter van sinderklaas. Laten we gewoon weer naakt als kust ophangen in openbare gebouwen, en laat de bouwvakkers maar weer heerlijk met ontblote bovenlijven werken in de zomer. Zet weer ongestoord een kerstboom neer in scholen, gemeentehuizen en openbare gebouwen en pleinen. Als die moslims zich eraan storen kijken ze maar een andere kant op of ze tiefen maar op naar dat "heilige" turkije of marroko. De goede moslims niet te na gesproken, maar elke moslim die zich ergert aan de bovenstaande dingen en de gore moed heeft daar zijn/haar mond over open te doen mag van mij horizontaal het land uit gesmeten worden. Wat jullie binnen de muren van jullie huis en die moskee doen moeten jullie zelf weten, maar zodra je naar buiten gaat pas je je aan. Geen speciale uren in het zwembad voor moslim vrouwen die zonodig zonder mannen moeten zwemmen, weg met moslims die het verdommen om rechters een hand te geven en ervoor op te staan. Iedereen die zich niet wil aanpassen mag van mij direct uit het land gezet worden.
Ik zal blij zijn als ik weg ben hier uit dit apenland met zijn linkse blinde en dove "elite" die de moslims in alles ter wille willen zijn maar doof zijn voor de autochtone nederlander. Die linkse hap die nog steeds geloofd in de sprookje van de multiculti samenleving. Multiculti is prima, maar met moslims is NIET samen te leven. Elke andere groep is geen probleem maar moslims veroorzaken wereld wijd alleen maar problemen. Kijk maar in de wereld om je heen. Overal waar die moslims in grote getale zijn is er rotzooi. Zet wat mij betreft een hek om moslimlanden heen en zet daar alle moslims neer. Laten ze daar maar lekker hun vrouwen vermoorden die verkracht zijn of niet willen trouwen met wie papa heeft uitgekozen. en hun "heilige" sharia "recht"banken.
Repect kan je NOOIT krijgen! Repect moet je verdienen. Dat is altijd al zo geweest en zal altijd zo zijn. zolang de moslims het niet kunnen opbrengen respect voor ons te hebben zie ik mij niet genoodzaakt zelfs maar de overwegen respect te hebben voor de moslims.
Ene... voor allles hierboven geldt: wie de schoen past trekke hem aan. Ben jij een moslim die je wel aanpast, dan geldt deze tekst niet voor jou. Maar pas je je niet aan en schop je tegen de westerse samenleving: Ga terug naar je eigen land of dat waar je (groot)ouders vandaan komen en kom nooit meer terug!
Ons samen
woensdag 30 december 2009
vrijdag 13 november 2009
Het weer en het wachten...
Pffff, wat een triest weer hier buiten. Ik kijk uit het raam en zie alleen maar grijze wolken waaruit gestaag motregen valt. Smerig weer.. vochtig en koud en het voelt waarschijnlijk kouder dan het daarwerkelijk is vanwege het vocht gehalte. En door het miezerige weer lijkt het altijd wel alsof het twee keer zo druk is op de weg en het verkeer veel langzamer doorstroomt als normaal. Je zou er bijna claustrobie of pleinvrees van krijgen, zo druk is het altijd hier. Te veel van alles, te veel mensen op een te klein stuk grond, te veel slecht weer, te veel verkeerslichten die allemaal op rood lijken te staan als je aan komt rijden en te veel verkeer. Ik mijmer nog een beetje door in mijn sombere gedachten gang en draai me dan om naar mijn buro en ga achter mijn pc zitten. Toen deed ik iets wat ik eigenlijk niet zou moeten doen, kijken wat voor weer het was in Georgia. Daar werd voor vandaag 22 graden en zonnig weer voorspeld. Op dit soort momenten zou ik willen dat we er al zaten. Lekker warm en zonnig weer, de ruimte daar, de uitermate vriendelijke bevolking, heerlijk. Dat duurt het wachten op een greencard erg lang. Alles duurt altijd lang als je ergens op moet wachten maar het leek nu dubbel zo hard aan te komen. Nu we weten dat de enige mogelijkheid voor ons om een greencard te krijgen de loterij is en we ons al hebben ingeschreven blijft er niets anders over dan wachten.... Wachten tot volgend jaar mei/juni en hopen dat er dan een dikke envelop in de bus valt. Wat duurt het nog lang voordat het mei is. De winter is nog niet eens echt begonnen en die moeten we ook nog eerst door met alle kou die daarbij hoort. Nu we eenmaal besloten hebben dat we erheen willen willen we weg ook en het lijkt wel alsof ons vertrek naar Amerika geen stap dichterbij komt. Alsof we stil staan en de tijd voorbij strijkt. Verloren tijd lijkt het. Maar er zit niets anders op dan het te accepteren. Nu we besloten hebben dat we willen gaan lijkt het wel alsof alles wat niet goed is hier veel meer irritatie opleverd dan een jaar geleden. Net als dat je je zinnen gezet hebt op een andere auto en je dan ineens allerlij kraakjes, piepjes en gebreken ondekt aan je huidige auto die je eerst niet waren opgevallen of waar je je eerst niet aan irriteerde. Dingen die je eerst accepteerde en nu ineens een onoverkomelijk probleem zijn geworden. Alsof die dingen nu ineens erger zijn dan ze vroeger waren...
maandag 2 november 2009
Verkeer
Er is wat veranderd in het verkeer de afgelopen 25 jaar dat ik mijn rijbewijs heb. Waren het vroeger voornamelijk de jongeren die zich als beesten gedroegen op de weg zijn het nu de lease rijders. Let wel, ik bedoel hiermee niet dat alle lease rijders beesten zijn, maar als je een aso tegen komt op de weg zijn het heel vaak de lease rijders. Je herkent ze aan de (vrij) nieuwe auto's. De golfjes, peugeots, audi's, seats, enz. Al bumperklevend en wisselend links en rechts inhalend rijden ze als idioten met een veel te hoge snelheid naar huis. In 1 keer van de 3de baan op het laatste moment de afrit op knallend banen ze zich een weg door de drukke spits. Vorige week nog. Ik rij op een dubbelbaans weg op de tweede baan. Beide banen zitten vol maar het reed wel de maximum snelheid. Tot zover niets aan de hand. Maar dan, doemt zich in mijn binnenspiegel een nieuwe metalic blauwe peugeot 407 op die direct op mijn achterbumper gaat hangen. Totaal zinloos aangezien ik echt niet harder kan dan mijn voorganger en de eerste baan ook vol zit. Nu ben ik geen langzame rijder en rij altijd de maximum snelheid op mijn gps (wat op de teller 5 KM te hard is) en ben gaarne bereid op aan de kant te gaan als er een achter ligger achter me zit, maar die bereidheid wordt ineens een heel stuk minder als diegene meteen op mijn bumper gaat hangen. Nee, eerder het tegenover gestelde gebeurd. Dus ik raak even mijn remmen aan waardoor mijn remlichten even gaan brenden. Dat resulteerde in een rem beweging bij hem maar hij zat direct daarna weer op mijn bumper, al seinend met zijn lichten. Dat maakte mij alleen maar aan het lachen. Ik keek eens goed in mijn spiegel en zag dat het een lid van was onze multi-culti gemeenschap. Geen idee waar hij vandaan kwam maar hij had een donker kleurtje. Dit keer leek het op iemand uit pakistan of India of zo. Nu heb ik totaal niets tegen deze mensen (sterker heb hele goede vrienden onder alle rassen en soorten) maar mijn ervaringen in dit soort situaties is dat ze veel agressiever zijn dan een blanke Nederlander. Hij bleef maar op mijn bumper hangen en ik gebaarde dat hij afstand moest houden. Deze asociale idioot ging daardoor alleen maar nog dichter op mij rijden. Ik schudde mijn hoofd over zoveel domheid. Maar goed, na een stoplicht gepasseerd te zijn kwam er ruimte op de eerste baan en kon ik eindelijk aan de kant. Hij haalde mij in en ging voor mij rijden met 30 km per uur (op een 80Km weg)en blokkeerde mijn weg toen ik weer de tweede baan op ging. De zielepoot blokkeerde daarmee ook iedereen die daar achter reed en zijn "tijdwinst" was dus totaal verdwenen die hij gehaald zou hebben (hooguit 2 minuten) als hij gewoon had doorgereden. Ik bleef gewoon achter hem rijden en verbaaste me over zoveel agressiviteit en absolute domheid. Wat dacht hij hiermee nou te bereiken? dat ik kwaad zou worden? ahahahah ik heb me dood gelachen om hem. Wat een SUKKEL zeg! uiteindelijk liet hij me voorbij. Ik moest rechts af en daar waren twee banen voor die beide leeg waren. Ik reed de eerste baan voor rechtsaf op en hij reed de tweedebaan op voor rechtsaf. Het licht was rood dus ik stopte. Hij had zijn passagiersraam open en ik deed rustig de radio uit en deed ook mijn raam open. Hij schreeuwde naar me" "Wat moet je nou man?" Ik zei rustig: "je kunt toch wel een beetje afstand houden?" Hij had heus wel door dat ik dat bedoelde en schold en tierde omdat hij wist dat ik gelijk had en er dus niets tegenin kon brengen. Dan gaan dat soort types schelden en worden agressief. Ik lachte hem alleen maar uit en hij spuugde door het open raam. Zijn kwat kwam tegen mijn deur en bereikte dus niet zijn doel. Ik zei minachtend: "tuurlijk jongen" en deed mijn raam dicht want mijn licht sprong op groen. Ik had verwacht dat hij me weer achter na zou komen maar dat deed hij niet. Kennelijk toch geen tijd dus. De zielepoot draaide zijn stuur en reed rechtdoor terwijl ik schaterlachend mijn weg vervolgde.
Dat soort lui rijden dus in leasebakken. Was het hun eigen auto geweest dan hadden ze niet zo als achterlijke beesten gereden. Ik snap het wel dat die jongens de hele dag op de weg zitten en te maken krijgen met te langzaam rijdende mensen die niet aan de kant gaan als daar wel gelegenheid voor is. Maar in deze situatie sloeg het totaal nergens op. Had hij mij voorbij geweest had hij direct te maken gehad met mijn voorganger die even hard reed als ik... kortom, tegen de tijd dat hij thuis is heeft hij een hartaanval van de opwinding en kwaadheid. Ik heb er niet altijd zelf last van maar zie dit soort taferelen nagenoeg elke dag. Lease rijders die in volle snelheid op hun voorganger afkomen en dan op het laatste moment hard remmen en op de bumber van hun voorganger gaan hangen. Die vervolgens nog minder haast heeft om aan de kant te gaan als dat ie al had.
Ik heb in Amerika ook de nodige KM's liggen, meer dan 15.000 mijl. Genoeg voor een jaar autorijden hier. Een flink aantal daarvan in Los Angeles, Chicago, Las Vegas en San Fransisco waar het ook heel erg druk is. Maar daar heb ik nooit idioten gezien. Iedereen rijd daar netjes. Okee, er zullen daar best ook idioten zijn maar dat zijn er vreselijk weinig. Dat dat hier zo'n probleem is wijt ik niet alleen aan de harder wordende maatschappij hier maar ook aan de regering met zijn veel te lage straffen en de lage pakkans. Flik dat soort dingen in Amerika en je hebt je rijbewijs niet lang meer. Plus dat voordat je je rijbewijs kwijt bent je verzekering steeds hoger wordt doordat je punten aantal stijgt door asociaal gedrag. Dus daar kijken ze wel beter uit want ze hebben er alleen maar zichzelf mee.
Nog een reden om blij te zijn als ik hier weg ben want ik ben bang dat het alleen maar erger wordt.....
Dat soort lui rijden dus in leasebakken. Was het hun eigen auto geweest dan hadden ze niet zo als achterlijke beesten gereden. Ik snap het wel dat die jongens de hele dag op de weg zitten en te maken krijgen met te langzaam rijdende mensen die niet aan de kant gaan als daar wel gelegenheid voor is. Maar in deze situatie sloeg het totaal nergens op. Had hij mij voorbij geweest had hij direct te maken gehad met mijn voorganger die even hard reed als ik... kortom, tegen de tijd dat hij thuis is heeft hij een hartaanval van de opwinding en kwaadheid. Ik heb er niet altijd zelf last van maar zie dit soort taferelen nagenoeg elke dag. Lease rijders die in volle snelheid op hun voorganger afkomen en dan op het laatste moment hard remmen en op de bumber van hun voorganger gaan hangen. Die vervolgens nog minder haast heeft om aan de kant te gaan als dat ie al had.
Ik heb in Amerika ook de nodige KM's liggen, meer dan 15.000 mijl. Genoeg voor een jaar autorijden hier. Een flink aantal daarvan in Los Angeles, Chicago, Las Vegas en San Fransisco waar het ook heel erg druk is. Maar daar heb ik nooit idioten gezien. Iedereen rijd daar netjes. Okee, er zullen daar best ook idioten zijn maar dat zijn er vreselijk weinig. Dat dat hier zo'n probleem is wijt ik niet alleen aan de harder wordende maatschappij hier maar ook aan de regering met zijn veel te lage straffen en de lage pakkans. Flik dat soort dingen in Amerika en je hebt je rijbewijs niet lang meer. Plus dat voordat je je rijbewijs kwijt bent je verzekering steeds hoger wordt doordat je punten aantal stijgt door asociaal gedrag. Dus daar kijken ze wel beter uit want ze hebben er alleen maar zichzelf mee.
Nog een reden om blij te zijn als ik hier weg ben want ik ben bang dat het alleen maar erger wordt.....
donderdag 15 oktober 2009
Van jaar tot jaar opnieuw bekijken
Nu het erop neer komt dat onze enige kans op een greencard de loterij is is er dus geen steek meer op te trekken wanneer we daad werkelijk voorgoed naar Amerika kunnen vertrekken. Zoals het er nu uitziet niet eerder dan 2011. Want stel dat we de loterij een 1 keer winnen dan weten we dat pas in mei/juni. Tegen de tijd dat we door de daarop volgende procede heen zijn is het alweer kerst 2010 en kunnen we pas daadwerkelijk weg als alles hier geregeld is, zoals oa de verkoop van ons huis. Als we hem niet in 1 keer winnen wordt dat dus alweer 2012. Ik ben dan inmiddels 48 en loop dus al aarder richting de 50. Er kan een hoop gebeuren in die tijd. En ouder worden doet ook geen goed met het vinden van een baan daar. Dus we zullen elk jaar opnieuw moeten gaan kijken hoe de kansen liggen voor ons om daar een nieuw leven op te bouwen. En elk jaar dat het langer duurt wordt dat moeilijker en is de kans groter dat het om andere redenen niet meer kan. Ik kan wel ziek worden of een ongeluk krijgen waardoor het niet meer gaat. Maar ja, daar gaan we maar niet vanuit maar zoals ik al zei, er kan een hoop gebeuren in die tijd.
De andere mogelijkheid is gesponserd worden door de zoon van mijn vrouw.Als alles loopt zoals het nu een beetje gepland staat door hun gaan ze in de tweede helft van volgend jaar naar Amerika. Hij kan pas wat voor ons doen als hij Amerikaans staats burger is en dat kan hij pas aanvragen als hij 5 jaar woont in de VS. Dus op zijn vroegst pas over 6 jaar. dan is het al 2015. Die procedure zal heus ook wel een half jaartje in beslag nemen en dat is het alweer 2016. Dan kan hij pas voor ons de aanvraag doen en ook dat zal wel een half jaartje in beslag nemen en het is dan 2017 voor je het weet. ik ben dan al 53 en of het dan nog zin heeft om die kant op te gaan is nog maar zeer de vraag. Mijn vrouw is dan 57. Kortom we worden er niet jonger op. Dus gezien onze leeftijd is dat eigenlijk geen optie.
We moeten dus die verdraaide loterij snel winnen, liefst in 1 of 2 keer zodat we uiterlijk in 2013 daar zitten. Dan ben ik nét nog geen 50. We willen daar erg graag wonen maar moeten ook realistisch blijven. Dus of het ons gaat lukken, ik weet het niet maar we blijven hopen.....
De andere mogelijkheid is gesponserd worden door de zoon van mijn vrouw.Als alles loopt zoals het nu een beetje gepland staat door hun gaan ze in de tweede helft van volgend jaar naar Amerika. Hij kan pas wat voor ons doen als hij Amerikaans staats burger is en dat kan hij pas aanvragen als hij 5 jaar woont in de VS. Dus op zijn vroegst pas over 6 jaar. dan is het al 2015. Die procedure zal heus ook wel een half jaartje in beslag nemen en dat is het alweer 2016. Dan kan hij pas voor ons de aanvraag doen en ook dat zal wel een half jaartje in beslag nemen en het is dan 2017 voor je het weet. ik ben dan al 53 en of het dan nog zin heeft om die kant op te gaan is nog maar zeer de vraag. Mijn vrouw is dan 57. Kortom we worden er niet jonger op. Dus gezien onze leeftijd is dat eigenlijk geen optie.
We moeten dus die verdraaide loterij snel winnen, liefst in 1 of 2 keer zodat we uiterlijk in 2013 daar zitten. Dan ben ik nét nog geen 50. We willen daar erg graag wonen maar moeten ook realistisch blijven. Dus of het ons gaat lukken, ik weet het niet maar we blijven hopen.....
donderdag 8 oktober 2009
Huizen prijzen
Een van de dingen waar we mee te maken gaan krijgen als we daadwerkelijk weggaan is de verkoop van ons huidige huis. Ik lees vandaag het volgende in de krant:
De verkoop van woningen is in het derde kwartaal met 23 procent gedaald vergeleken met dezelfde periode een jaar eerder. De prijs van een gemiddelde koopwoning daalde met 4,9 procent tot 229.000 euro.
De prijzen zijn niet echt vreselijk gedaald maar wel de verkopen. Dat houdt in dat het lang duurt voordat een huis verkocht is. Iedereen blijft een beetje zitten waar die zit en wacht af. En intussen zakken de mensen die hun huis te koop hebben staan niet echt met hun vraagprijzen. Dat leidt dus tot deze inpasse. Dat kan gevolgen gaan hebben als we de DV loterij in 1 keer winnen. Want dat houdt in dat wij ons huis ergens eind volgend jaar cq begin 2011 te koop moeten gaan zetten. Goed, dat is nog een ruim een jaar en in die tijd kan er een hoop gebeuren. Iedereen die nu wacht wil uiteindelijk toch eens een (groter) huis kopen. Dus deze situatie kan niet eeuwig voortduren, alleen is de vraag hoelang het gaat duren voordat we weer een beetje op het niveau zitten van begin 2008.
Maar ja, dat is een zorg voor dan. Eerst maar eens die verdraaide loterij winnen en dan roeien met de riemen die we hebben, hoe kort die ook blijken te zijn. Maar het is wel iets waar ik met een schuin oog naar blijf kijken.
De verkoop van woningen is in het derde kwartaal met 23 procent gedaald vergeleken met dezelfde periode een jaar eerder. De prijs van een gemiddelde koopwoning daalde met 4,9 procent tot 229.000 euro.
De prijzen zijn niet echt vreselijk gedaald maar wel de verkopen. Dat houdt in dat het lang duurt voordat een huis verkocht is. Iedereen blijft een beetje zitten waar die zit en wacht af. En intussen zakken de mensen die hun huis te koop hebben staan niet echt met hun vraagprijzen. Dat leidt dus tot deze inpasse. Dat kan gevolgen gaan hebben als we de DV loterij in 1 keer winnen. Want dat houdt in dat wij ons huis ergens eind volgend jaar cq begin 2011 te koop moeten gaan zetten. Goed, dat is nog een ruim een jaar en in die tijd kan er een hoop gebeuren. Iedereen die nu wacht wil uiteindelijk toch eens een (groter) huis kopen. Dus deze situatie kan niet eeuwig voortduren, alleen is de vraag hoelang het gaat duren voordat we weer een beetje op het niveau zitten van begin 2008.
Maar ja, dat is een zorg voor dan. Eerst maar eens die verdraaide loterij winnen en dan roeien met de riemen die we hebben, hoe kort die ook blijken te zijn. Maar het is wel iets waar ik met een schuin oog naar blijf kijken.
woensdag 7 oktober 2009
Ander onderwerp
Maar goed..... genoeg over de problemen hier... ik dwaal af van het onderwerp en het moge nu wel duidelijk zijn wat mijn beweeg redenen zijn om hier weg te willen....
De zoon van mijn vrouw (ik ga hem vanaf nu maar gewoon mijn zoon noemen en haar mijn schoondochter) is dus nu getrouwd met een Amerikaanse. Dat is afgelopen januari gebeurd. Hij is toen weer met ons terug gekomen en zij bleef daar. We hebben haar mee hier naar toe genomen toen we daar weer waren afgelopen juli. Meteen de volgende dag is mijn zoon met zijn vrouw naar de IND (vreemdelingen politie) gegaan om te melden dat ze hier was en om een tijdelijk visa te krijgen. Want het is de bedoeling dat ze hier blijft tot ongeveer volgend jaar zomer als ze klaar zijn om definitief te vertrekken en dan heeft ze een tijdelijke verblijfs vergunning nodig.
Tot zover alles goed, en zij dus naar de IND. Blijkt dat ze "postal stamps" miste op haar geboorte bewijs en marriage certificate. Die bleek ze ook nodig te hebben voor inschrijving bij de gemeente en registratie van hun huwelijk hier in Nederland. Die postal stamps heeft ze niet nodig in Amerika maar wel dus als je naar het buitenland gaat. Eerst hoorde ze dat die dingen alleen te regelen waren in haar geboorte stad, in haar geval New York. Dat zou dus inhouden dat ze alleen voor die stomme stempels helemaal terug zou moeten gaan naar Amerika om ze daar te regelen..... Maar gelukkig bleek het consulaat dat ook voor haar te kunnen regelen, gewoon hier vanuit Nederland. Inmiddels is 1 van beide binnen en de ander onderweg. Als ze beide binnen zijn kunnen ze weer naar het IND voor de verblijfs vergunning wat dan alleen nog maar een formaliteit is. En daarna kan ik met ze mee om haar op mijn adres te laten inschrijven bij de gemeente en kunnen ze hun huwelijk officieel laten registreren hier en is alles in orde. Dan heeft ze ook een BSN (burger service nummer) en kan ze ook worden bijgeschreven bij de ziektekosten verzekering van mijn zoon. Vanaf dan moet de vergunning elke 6 maanden verlengt worden maar dat is de eerst komende jaren geen probleem werd hun door het IND verzekerd.
De zoon van mijn vrouw (ik ga hem vanaf nu maar gewoon mijn zoon noemen en haar mijn schoondochter) is dus nu getrouwd met een Amerikaanse. Dat is afgelopen januari gebeurd. Hij is toen weer met ons terug gekomen en zij bleef daar. We hebben haar mee hier naar toe genomen toen we daar weer waren afgelopen juli. Meteen de volgende dag is mijn zoon met zijn vrouw naar de IND (vreemdelingen politie) gegaan om te melden dat ze hier was en om een tijdelijk visa te krijgen. Want het is de bedoeling dat ze hier blijft tot ongeveer volgend jaar zomer als ze klaar zijn om definitief te vertrekken en dan heeft ze een tijdelijke verblijfs vergunning nodig.
Tot zover alles goed, en zij dus naar de IND. Blijkt dat ze "postal stamps" miste op haar geboorte bewijs en marriage certificate. Die bleek ze ook nodig te hebben voor inschrijving bij de gemeente en registratie van hun huwelijk hier in Nederland. Die postal stamps heeft ze niet nodig in Amerika maar wel dus als je naar het buitenland gaat. Eerst hoorde ze dat die dingen alleen te regelen waren in haar geboorte stad, in haar geval New York. Dat zou dus inhouden dat ze alleen voor die stomme stempels helemaal terug zou moeten gaan naar Amerika om ze daar te regelen..... Maar gelukkig bleek het consulaat dat ook voor haar te kunnen regelen, gewoon hier vanuit Nederland. Inmiddels is 1 van beide binnen en de ander onderweg. Als ze beide binnen zijn kunnen ze weer naar het IND voor de verblijfs vergunning wat dan alleen nog maar een formaliteit is. En daarna kan ik met ze mee om haar op mijn adres te laten inschrijven bij de gemeente en kunnen ze hun huwelijk officieel laten registreren hier en is alles in orde. Dan heeft ze ook een BSN (burger service nummer) en kan ze ook worden bijgeschreven bij de ziektekosten verzekering van mijn zoon. Vanaf dan moet de vergunning elke 6 maanden verlengt worden maar dat is de eerst komende jaren geen probleem werd hun door het IND verzekerd.
Rechts?
Ik besef dat ik in mijn blogs hier vaak nogal rechts overkom. En misschien ben ik dat ook wel een beetje. Ben zeker niet links. Maar ik ben zeker geen rassist. Ik heb niets tegen rassen en buitenlanders maar als het het te veel worden en je eigen indentiteit gaat daaronder leiden gaat het te ver. Daar heb ik wat op tegen. Ook tegen moslims heb ik niets tegen, maar hun cultuur en levenswijze wijkt dusdanig af van de onze dat dat wel MOET gaan botsen op den duur. En daar ben ik bang voor. Nu al is 1 op elke 16 mensen hier in Nederland van buiten europa en dat wordt alleen maar erger. Enerzijds omdat onze regering maar door blijft gaan om deze mensen hier binnen te halen en anderzijds omdat ze gemiddeld meer kinderen krijgen dan wij. En dus wordt hun invloed steeds groter en begint Nederland zijn identiteit kwijt te raken. Plus dat het steeds maar voller wordt. Als er dan nog eisen zouden worden gesteld aan die mensen die hier binnen komen qua opleiding (zoals Amerika dat doet) dan heb je nog wat aan die mensen maar de mensen die hier binnen komen kunnen vaak niet eens lezen en dus van meet af aan gedoemt om te leven van belasting geld. ONS geld! En dus gaat Nederland er langzaam aan ten onder en wordt de belasting op mensen die WEL willen en kunnen werken steeds groter.
Wat mij altijd opvalt is dat die mensen, die dus niet eens kunnen lezen vaak, een lage tot nauwelijks opleiding hebben gehad, onze taal niet spreken en dat vaak ook niet willen leren (of mogen leren als in het geval van moslim vrouwen) WEL veeeel beter de weg weten naar hoe hier geld te halen is dan wij Nederlanders. En dat pisses me off. Ze worden in het land van herkomst zeer uitgebreid geinformeerd naar de manieren om hier gratis geld te krijgen. Het zijn helemaal geen "vluchtelingen" maar doel bewuste profiteurs en parasieten. Mensen die direct na aankomst hun paspoort weggooien en hun vingertoppen afschaven om hun vinger afdrukken te verdoezelen mogen van mij direct terug naar hun land geschopt worden want die komen hier duidelijk alleen maar om te parasiteren op ons en zijn vaak uitstekend voorbereid. Hebben ook al lang hun "zielige" verhaal klaar. En de politiek is hier blind voor. En dan de tweede generatie allochtonen die, als je hun vraagt wat ze zijn, zonder blikken of blozen zeggen: "Ik ben marrokaan" en intussen de buurt terroriseren. Dat zijn kinderen en tieners vanaf een jaar of 6!. Dat moet toch ergens vandaan komen? juist de ouders! En de tieners daarvan die alles wat westers is haten maar ons geld is wel goed genoeg voor ze, gatverdamme, ik wordt er kots misselijk van. Tieners die niet willen leren, hun school niet afmaken en dan vervolgens gaan lopen klagen dat ze nergens aan de bak komen! En dat vaak nog op discriminatie gooien ook terwijl het hun eigen stomme schuld is.
Let wel, de goede niet te na gesproken. Want er zijn, en ik ken er wel een paar persoonlijk, ook goede en welwillende buitenlanders. Dus wie de schoen past trekke hem aan.
Maar tegen al die andere buitenlanders die het hier zogenaamd zo slecht hebben en die alles haten waar wij hier in het westen voor staan zou ik zeggen: wat doe je hier dan?! Er is niemand die je tegenhoudt hier weg te gaan hoor. Pas dan toon je dat je zelfrespect hebt en sta je achter je woorden....
En met name tegen de moslim gemeenschap: Ik heb totaal niets tegen moslims. Ik ben van mening dat iedereen mag geloven en leven zoals hij/zij dat wil. Maar besef heel goed dat je hier in een NIET moslim land woont en je niet moet proberen jullie middeleeuwse normen en waarden op te dringen aan ons. Als er een naakt schilderij in een openbare ruimte hangt en dat bevalt je niet kijk je maar een andere kant op en als je geen bouwvakkers wil zien met ontblote bovenlijven dan kijk je OOK maar de andere kant op. Je woont hier, pas je aan aan onze normen en waarden en als je dat niet kunt of wil: de weg terug naar je land van herkomst staat wagenwijd open.....
Wat mij altijd opvalt is dat die mensen, die dus niet eens kunnen lezen vaak, een lage tot nauwelijks opleiding hebben gehad, onze taal niet spreken en dat vaak ook niet willen leren (of mogen leren als in het geval van moslim vrouwen) WEL veeeel beter de weg weten naar hoe hier geld te halen is dan wij Nederlanders. En dat pisses me off. Ze worden in het land van herkomst zeer uitgebreid geinformeerd naar de manieren om hier gratis geld te krijgen. Het zijn helemaal geen "vluchtelingen" maar doel bewuste profiteurs en parasieten. Mensen die direct na aankomst hun paspoort weggooien en hun vingertoppen afschaven om hun vinger afdrukken te verdoezelen mogen van mij direct terug naar hun land geschopt worden want die komen hier duidelijk alleen maar om te parasiteren op ons en zijn vaak uitstekend voorbereid. Hebben ook al lang hun "zielige" verhaal klaar. En de politiek is hier blind voor. En dan de tweede generatie allochtonen die, als je hun vraagt wat ze zijn, zonder blikken of blozen zeggen: "Ik ben marrokaan" en intussen de buurt terroriseren. Dat zijn kinderen en tieners vanaf een jaar of 6!. Dat moet toch ergens vandaan komen? juist de ouders! En de tieners daarvan die alles wat westers is haten maar ons geld is wel goed genoeg voor ze, gatverdamme, ik wordt er kots misselijk van. Tieners die niet willen leren, hun school niet afmaken en dan vervolgens gaan lopen klagen dat ze nergens aan de bak komen! En dat vaak nog op discriminatie gooien ook terwijl het hun eigen stomme schuld is.
Let wel, de goede niet te na gesproken. Want er zijn, en ik ken er wel een paar persoonlijk, ook goede en welwillende buitenlanders. Dus wie de schoen past trekke hem aan.
Maar tegen al die andere buitenlanders die het hier zogenaamd zo slecht hebben en die alles haten waar wij hier in het westen voor staan zou ik zeggen: wat doe je hier dan?! Er is niemand die je tegenhoudt hier weg te gaan hoor. Pas dan toon je dat je zelfrespect hebt en sta je achter je woorden....
En met name tegen de moslim gemeenschap: Ik heb totaal niets tegen moslims. Ik ben van mening dat iedereen mag geloven en leven zoals hij/zij dat wil. Maar besef heel goed dat je hier in een NIET moslim land woont en je niet moet proberen jullie middeleeuwse normen en waarden op te dringen aan ons. Als er een naakt schilderij in een openbare ruimte hangt en dat bevalt je niet kijk je maar een andere kant op en als je geen bouwvakkers wil zien met ontblote bovenlijven dan kijk je OOK maar de andere kant op. Je woont hier, pas je aan aan onze normen en waarden en als je dat niet kunt of wil: de weg terug naar je land van herkomst staat wagenwijd open.....
Heen en weer geslingerd
Vanaf het moment dat je besloten hebt dat je wil emigreren en je ook bepaald hebt waarheen kom je in een soort mallemolen terecht van twijfels. Dat is een proces waar iedereen die hiermee bezig is doorgaat. Ten eerste heb je hier je "zekerheden", voor zover dat zekerheden zijn. Je hebt hier je huis, je baan, je familie en vrienden, je (sociale) zekerheden, enz. En je bent gewend aan de manier waarop dingen gaan hier. Dat alles geef je geheel of gedeeltelijk op als je weggaat. Je huis moet je verkopen of de huur opzeggen, dus dat ben je domweg kwijt. Voor je baan geldt het zelfde. Daarmee creeër je ook nog eens een pensioengat. Alle zekerheden die je hier hebt als er dingen fout gaan, zoals bij voorbeeld werkloosheid of ziekte ben je ook kwijt. Kortom, je moet je leven hier totaal afsluiten en daar compleet opnieuw beginnen. Je kunt hooguit je spullen meenemen in een container maar dat is dan ook alles.
Ik ben iemand die niet gauw in het diepe springt en vasthoudt aan de zekerheden die ik heb. Ben graag in control of things. En dat alles moet je uit handen geven als je weggaat. Niets is meer zeker. Als ik weer in Amerika ben geweest ben ik weer voor vuur en goede moed en wil ik er zo gauw mogelijk heen ongeacht de gevolgen. Maar na een paar maanden slaat toch weer de angst om me heen. Angst om alles op te geven en totaal opnieuw te beginnen. Mijn schepen achter me te verbranden en dus zoek ik naarstig naar manieren om een strohalm te hebben waarmee ik alles weer terug kan draaien mocht het daar allemaal niet goed gaan. Maar elke keer wint mijn verlangen om hier weg te gaan en in Georgia te gaan wonen en werken het van de twijfel. Gesterkt door:
- de onkunde van onze Nederlandse regering om het allochtonen probleem op te lossen - de steeds sterker wordende invloed van de islam hier
- de alsmaar hoger wordende belastingen
- de sterker wordende macht van de EU
- De steeds groter wordende groep van profiteurs en graaiers
- het maar blijven binnen halen van buitenlanders die hier niets anders doen dan hun hand ophouden
- het feit dat je hier op geen enkel moment meer ergens heen kan gaan zonder in de file te staan
- Het gebrek aan leef ruimte
- de mensen hier die steeds a-socialer wordne en steeds meer alleen aan zichzelf denken en totaal geen rekening willen houden met anderen
- de politiek die altijd precies het tegenover gestelde doet dan wat het volk wil
- de slapheid van de politie die altijd bezig is met de verkeerde dingen en alle respect totaal hebben verloren
- het bezuinigen van de regering op de verkeerde dingen zoals gehandycapten- en ouderen zorg, ziektekosten, scholen en dergelijke en aan de andere kant geld over de balk gooiend door allerlei stomme projecten, stichtingen, enz te subsidiëren en geld met bakken over de balk smijten aan de EU en de 3de wereld terwijl ze ons de keel dichtknijpen. 30% van ons belasting geld gaat daadwerkelijk naar dingen waar wij wat aan hebben, de rest vloeit weg naar het buitenland en onzinnige zaken en toch wordt er altijd alleen maar bezuinigd op die 30% en niet op de rest.
- De massaal frauderende allochtonen met kinderbijslag (zogenaamd hebben ze kinderen in het buitenland) en uitkeringen en de onmacht of onwil van de regering daar iets aan te doen
- de peperdure horeca hier
- de niet meer te betalen energie- en brandstof rekeningen door de graai zucht van weer die regering hier.
- de regelzucht hier. We gaan kapot aan de regeltjes
- de soms belachelijk dure parkeer tarieven en de onredelijkheid van de parkeerwachters.
- dat je hier als slachtoffer een zwaardere straf krijgt als de dader die in de watten gelegd wordt. Als slachtoffer kan je hier stikken.
- de totale minachting waarmee de autoriteiten je hier als burger behandelen
- het allochtonen knuffelen van de autoriteiten hier en het over de eigen autentieke bevolking heenlopen en uitzuigen
En zo kan ik nog wel even doorgaan. Oke, in Amerika is ook niet echt alles koek en ei maar daar
- heeft de politie nog respect
- heb je ruimte
- zijn de mensen niet zo asociaal
- zijn brede wegen
- goedkoop om auto te rijden
- waar leeftijd veeel minder belangrijk is voor het krijgen van een baan
- (in Georgia) zijn de huizen goedkoop en is er geen woning nood die hier door de regering krampachtig in stand wordt gehouden
- geen wachtlijsten voor ziekenhuis behandelingen
- is bijna alles goedkoper dan hier
- de ruimte die hier nog is
- (in oa Georgia) het lekkere klimaat
- enz.
Ook hier kan ik wel doorgaan. Ik zet nu even all negatieve dingen van Nederland tegenover een aantal positieve dingen van Amerika.
Ik ben iemand die niet gauw in het diepe springt en vasthoudt aan de zekerheden die ik heb. Ben graag in control of things. En dat alles moet je uit handen geven als je weggaat. Niets is meer zeker. Als ik weer in Amerika ben geweest ben ik weer voor vuur en goede moed en wil ik er zo gauw mogelijk heen ongeacht de gevolgen. Maar na een paar maanden slaat toch weer de angst om me heen. Angst om alles op te geven en totaal opnieuw te beginnen. Mijn schepen achter me te verbranden en dus zoek ik naarstig naar manieren om een strohalm te hebben waarmee ik alles weer terug kan draaien mocht het daar allemaal niet goed gaan. Maar elke keer wint mijn verlangen om hier weg te gaan en in Georgia te gaan wonen en werken het van de twijfel. Gesterkt door:
- de onkunde van onze Nederlandse regering om het allochtonen probleem op te lossen - de steeds sterker wordende invloed van de islam hier
- de alsmaar hoger wordende belastingen
- de sterker wordende macht van de EU
- De steeds groter wordende groep van profiteurs en graaiers
- het maar blijven binnen halen van buitenlanders die hier niets anders doen dan hun hand ophouden
- het feit dat je hier op geen enkel moment meer ergens heen kan gaan zonder in de file te staan
- Het gebrek aan leef ruimte
- de mensen hier die steeds a-socialer wordne en steeds meer alleen aan zichzelf denken en totaal geen rekening willen houden met anderen
- de politiek die altijd precies het tegenover gestelde doet dan wat het volk wil
- de slapheid van de politie die altijd bezig is met de verkeerde dingen en alle respect totaal hebben verloren
- het bezuinigen van de regering op de verkeerde dingen zoals gehandycapten- en ouderen zorg, ziektekosten, scholen en dergelijke en aan de andere kant geld over de balk gooiend door allerlei stomme projecten, stichtingen, enz te subsidiëren en geld met bakken over de balk smijten aan de EU en de 3de wereld terwijl ze ons de keel dichtknijpen. 30% van ons belasting geld gaat daadwerkelijk naar dingen waar wij wat aan hebben, de rest vloeit weg naar het buitenland en onzinnige zaken en toch wordt er altijd alleen maar bezuinigd op die 30% en niet op de rest.
- De massaal frauderende allochtonen met kinderbijslag (zogenaamd hebben ze kinderen in het buitenland) en uitkeringen en de onmacht of onwil van de regering daar iets aan te doen
- de peperdure horeca hier
- de niet meer te betalen energie- en brandstof rekeningen door de graai zucht van weer die regering hier.
- de regelzucht hier. We gaan kapot aan de regeltjes
- de soms belachelijk dure parkeer tarieven en de onredelijkheid van de parkeerwachters.
- dat je hier als slachtoffer een zwaardere straf krijgt als de dader die in de watten gelegd wordt. Als slachtoffer kan je hier stikken.
- de totale minachting waarmee de autoriteiten je hier als burger behandelen
- het allochtonen knuffelen van de autoriteiten hier en het over de eigen autentieke bevolking heenlopen en uitzuigen
En zo kan ik nog wel even doorgaan. Oke, in Amerika is ook niet echt alles koek en ei maar daar
- heeft de politie nog respect
- heb je ruimte
- zijn de mensen niet zo asociaal
- zijn brede wegen
- goedkoop om auto te rijden
- waar leeftijd veeel minder belangrijk is voor het krijgen van een baan
- (in Georgia) zijn de huizen goedkoop en is er geen woning nood die hier door de regering krampachtig in stand wordt gehouden
- geen wachtlijsten voor ziekenhuis behandelingen
- is bijna alles goedkoper dan hier
- de ruimte die hier nog is
- (in oa Georgia) het lekkere klimaat
- enz.
Ook hier kan ik wel doorgaan. Ik zet nu even all negatieve dingen van Nederland tegenover een aantal positieve dingen van Amerika.
diversity lottery DV2011
Het is nu oktober 2009. De inschrijf periode is aangebroken om ons in te schrijven in de diversity lottery DV2011 of ook wel populair "greencard loterij" genoemd naar de oude aanduiding van het permanente verblijfs- en werk vergunning. Tegenwoordig heet zo'n vergunning "permanent resident card". Er doen jaarlijks gemiddeld zo'n 5.5 miljoen mensen aan mee en rond de 100.000 worden daar uit gepikt. Gewoon random getrokken door de computer. Dus iedereen heeft evenveel kans. 55.000 daarvan (waarvan 5000 voor een specifiek afrikaans land) krijgt daadwerkelijk de mogelijkheid om permanent resident te worden en tot onbepaalde tijd in de VS te wonen en te werken. Even voor de duidelijkheid: Als je de loterij wint wil dat nog niet zeggen dat je ook zeker bent van je permanent resident card. Je wint eigenlijk alleen de mogelijkheid die aan te vragen. Als je aan de voorwaardes voldoet die gesteld zijn voor het DV programma dan wel... Dat wil zeggen, ze trekken er dus 100.000 uit en 55.000 daarvan krijgen hem daadwerkelijk. Daarbij gaan ze ervanuit dat er dus 45.000 mensen toch afhaken, koudwatervrees krijgen of achteraf niet aan de voorwaarden voldoen en dus afvallen.
Maar goed, we staan er geregistreerd. Nu is het afwachten. Diegene die getrokken zijn krijgen een volgnummer. Als dat nummer onder de 50.000 is zit je goed, is het hoger ben je dus afhankelijk van de afvallers. Diegene die niet getrokken zijn horen daar niets van en diegene die wel getrokken zijn krijgen in mei of juni van het daarop volgende jaar een dikke envelop in de bus met papieren die ze in moeten vullen en binnen een week moeten terug sturen. Wel kan je tegen die tijd de status zien op de website van de Amerikaanse emigratie dienst. Daar kan je dan zien of je wel of niet geselecteerd bent.
Kansen
Maar ja, 5.5 miljoen inschrijvingen en maar 55.000 beschikbare vergunningen... 1% van al die mensen krijgt hem dus elk jaar. das is 1 op elke 99. Een hele kleine kans dus. Nu is het wel zo dat elk land een van te voren bepaald percentage vergunningen krijgt toegewezen. Dus de kansen per land kunnen nogal verschillen afhankelijk van het aantal inschrijvingen in dat land. Als een land al weinig emigranten via andere visa's naar Amerika sturen dan krijgt dan land een hoger percentage vergunningen via het DV programma. Engeland bij voorbeeld mag niet eens meedoen met de loterij omdat er vanuit daar al erg veel mensen naar Amerika emigreren via andere visa's. Ik heb geen idee hoe de kansen voor Nederlanders liggen, maar wel gunstiger dan 1 op de 99 heb ik wel eens gehoord. Maar het blijft koffiedik kijken en afwachten. En als je moet wachten is mei/juni volgend jaar erg lang...... Ik zal wel eens googlen naar wat statistieken.
Update.......
Na wat googlen vond ik al het volgende:
In het laatste Green card-programma werden ongeveer 100.000 personen geselecteerd voor verdere verwerking (gewonnen). Dit is ongeveer 1 op de 60 personen die zich inschreven. Onder dit programma zijn ongeveer 50.000 - 55.000 Green card-visa's beschikbaar. Daarom wordt statisch gezien, verwacht dat 1 van de 110 personen de Green card ontvangen.
Alle info over het DV programma is hier te vinden. Lees vooral de waarschuwing onderaan de pagina over "bedrijven" die het allemaal wel voor je gaan regelen en je duizenden euro's extra afpersen voor diensten die je best zelf kan doen als je er maar eens goed rustig voor gaat zitten. Geld wat je keihard nodig kunt hebben bij je komende emigratie, want dat kost al genoeg....
Maar goed, we staan er geregistreerd. Nu is het afwachten. Diegene die getrokken zijn krijgen een volgnummer. Als dat nummer onder de 50.000 is zit je goed, is het hoger ben je dus afhankelijk van de afvallers. Diegene die niet getrokken zijn horen daar niets van en diegene die wel getrokken zijn krijgen in mei of juni van het daarop volgende jaar een dikke envelop in de bus met papieren die ze in moeten vullen en binnen een week moeten terug sturen. Wel kan je tegen die tijd de status zien op de website van de Amerikaanse emigratie dienst. Daar kan je dan zien of je wel of niet geselecteerd bent.
Kansen
Maar ja, 5.5 miljoen inschrijvingen en maar 55.000 beschikbare vergunningen... 1% van al die mensen krijgt hem dus elk jaar. das is 1 op elke 99. Een hele kleine kans dus. Nu is het wel zo dat elk land een van te voren bepaald percentage vergunningen krijgt toegewezen. Dus de kansen per land kunnen nogal verschillen afhankelijk van het aantal inschrijvingen in dat land. Als een land al weinig emigranten via andere visa's naar Amerika sturen dan krijgt dan land een hoger percentage vergunningen via het DV programma. Engeland bij voorbeeld mag niet eens meedoen met de loterij omdat er vanuit daar al erg veel mensen naar Amerika emigreren via andere visa's. Ik heb geen idee hoe de kansen voor Nederlanders liggen, maar wel gunstiger dan 1 op de 99 heb ik wel eens gehoord. Maar het blijft koffiedik kijken en afwachten. En als je moet wachten is mei/juni volgend jaar erg lang...... Ik zal wel eens googlen naar wat statistieken.
Update.......
Na wat googlen vond ik al het volgende:
In het laatste Green card-programma werden ongeveer 100.000 personen geselecteerd voor verdere verwerking (gewonnen). Dit is ongeveer 1 op de 60 personen die zich inschreven. Onder dit programma zijn ongeveer 50.000 - 55.000 Green card-visa's beschikbaar. Daarom wordt statisch gezien, verwacht dat 1 van de 110 personen de Green card ontvangen.
Alle info over het DV programma is hier te vinden. Lees vooral de waarschuwing onderaan de pagina over "bedrijven" die het allemaal wel voor je gaan regelen en je duizenden euro's extra afpersen voor diensten die je best zelf kan doen als je er maar eens goed rustig voor gaat zitten. Geld wat je keihard nodig kunt hebben bij je komende emigratie, want dat kost al genoeg....
dinsdag 6 oktober 2009
Redenen voor emigreren
Waarom willen we weg? Tja. daar is niet zo 1,2,3 antwoord op te geven. Ikzelf wil mijn hele leven al weg hier. Weg uit dat calvinistische, overbevolkte, kouwe en qua weer instabiele landje. Want als je hier je kop boven het maaiveld uit steekt wordt die eraf gehakt. Met andere woorden de bij ons zo bekende "Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg" mentaliteit die iedereen in een grijze muizen jas dwingt en ervoor zorgt dat niemand al te veel opvalt. Want als je wel opvalt wordt je met de nek aangekeken. Het weer en die opstelling waren in de jaren '80 voor mij de reden van mijn velangen om weg te gaan hier. Maar ja..... waar moet je heen? En, buiten dat om, er is lef voor nodig om naar een totaal ander continent te verhuizen. Want toen wist ik het al: Het maakt niet zo gek veel uit waar je in Europa woont en die verschillen zijn vanwege de EU alleen maar kleiner geworden. En juist dat lef had ik niet. Ik stond alleen in mijn verlangen weg te gaan en alleen is toch maar alleen.
Dat verlangen sluimerde al die jaren tot ruim een jaar geleden toen we voor het eerst in Georgia, USA waren. Voor het eerst voelde ik me meteen thuis daar. Dat had ik nog nooit gehad. Ik was al op veel andere plekken in Amerika geweest maar Georgia voelde toch heel anders. Het voelde als thuiskomen en, doordat de zoon van mijn vrouw nu inmiddels getrouwd is met een Amerikaanse, hebben we er nu een heleboel familie en vrienden wonen en dus zijn we niet alleen als we daar ga wonen. Mijn vrouw wilde nog grager dan ik. Ik had in eerste instantie zoiets van, laten we eerst uitzoeken of het wel allemaal haalbaar is. Maar onze voornaamste redenen om daarheen te willen zijn de ruimte die daar nog is, het heerlijke warme klimaat en de uitermate vriendlijkheid van de bevolking. En het relaxte levens tempo daar. Nederland is zo overvol dat iedereen geirriteerd is, tollerantie ver te zoeken is en je nergens meer kunt lopen zonder altijd veel mensen om je heen te hebben of in de file te staan. Mensen hier kunnen ook niets meer van elkaar hebben. Probeer maar eens iets te zeggen tegen iemand die iets fout doet, zoals bijvoorbeeld a-sociaal parkeren en je krijgt in het gunstigste geval een grote bek.
Maar mijn verlangen om weg te gaan is de laatste jaren ook gevoed door veel andere dingen. Niet dat ik de illusie heb dat Amerika het "beloofde land" is want dat vind je nergens. Overal heb je wat. Alleen heb je er hooguit andere dingen die niet goed zijn die minder op jezelf van toepassing zijn of waar je (voorlopig) geen last CQ minder last van hebt. Mijn vrouw wees mij op een artikel van Pamela Hemelrijk dat op 8 september 2004 voor het eerst verscheen op www.MeerVrijheid.nl en nu Hier te vinden is. Het artikel heet "Flatgebouw Nederland" en verwoordt een aantal van de redenen die er voor mij de laatste tijd zijn bijgekomen om hier weg te gaan. en wat te denken van dit artikel wat een aanklacht is tegen het sociaaldemocratisme.... en van deze over de "haagse Junta". en met als klap op de vuurpijl deze: deze over de zo onvolprezen "multiculturele samenleving" en hoe het zover heeft kunnen komen. Nou ik heb er inmiddels mijn buik van vol en ben er klaar voor om dat "brave" Nederland voorgoed uit te kotsen........
Tot zover mijn redenen om te maken dat ik hier wegkom.... Je kunt over Amerika zeggen wat je wil, en veel daarvan zal waar zijn.... Maar ze zorgen daar tenminste voor hun eigen mensen die wel hun best willen doen in plaats van alle arme sloebers en de loosers die niet willen werken en alleen maar willen profiteren ter wille te zijn ten koste van "jan modaal". En die laatste groep, sorry dat ik het moet zeggen, komt toch uit de bekende hoeken vandaan..... Juist ja, (noord) Afrika en midden oosten. Is het toevallig dat ze ook nog eens allemaal het zelfde geloof hebben?... Als Nederland de zelfde wetten en regels had als Amerika de laatste 20 jaar wat immigratie betreft hadden we hier een heel stuk minder problemen gehad...
En dan heb ik het nog niet eens gehad over de volstrekt criminele "Euporeese grondwet" die pas geleden door de Ieren met een "unaniem JA" is aangenomen nadat het volk dat ervoor moest stemmen was bang gemaakt en voor gelogen. Lees hier maar eens hoe dat zover heeft kunnen komen en wat enkele van de gevolgen zijn van die grondwet. Eens even kijken of u na het lezen ervan nog zo blij bent met Europa!
Dat verlangen sluimerde al die jaren tot ruim een jaar geleden toen we voor het eerst in Georgia, USA waren. Voor het eerst voelde ik me meteen thuis daar. Dat had ik nog nooit gehad. Ik was al op veel andere plekken in Amerika geweest maar Georgia voelde toch heel anders. Het voelde als thuiskomen en, doordat de zoon van mijn vrouw nu inmiddels getrouwd is met een Amerikaanse, hebben we er nu een heleboel familie en vrienden wonen en dus zijn we niet alleen als we daar ga wonen. Mijn vrouw wilde nog grager dan ik. Ik had in eerste instantie zoiets van, laten we eerst uitzoeken of het wel allemaal haalbaar is. Maar onze voornaamste redenen om daarheen te willen zijn de ruimte die daar nog is, het heerlijke warme klimaat en de uitermate vriendlijkheid van de bevolking. En het relaxte levens tempo daar. Nederland is zo overvol dat iedereen geirriteerd is, tollerantie ver te zoeken is en je nergens meer kunt lopen zonder altijd veel mensen om je heen te hebben of in de file te staan. Mensen hier kunnen ook niets meer van elkaar hebben. Probeer maar eens iets te zeggen tegen iemand die iets fout doet, zoals bijvoorbeeld a-sociaal parkeren en je krijgt in het gunstigste geval een grote bek.
Maar mijn verlangen om weg te gaan is de laatste jaren ook gevoed door veel andere dingen. Niet dat ik de illusie heb dat Amerika het "beloofde land" is want dat vind je nergens. Overal heb je wat. Alleen heb je er hooguit andere dingen die niet goed zijn die minder op jezelf van toepassing zijn of waar je (voorlopig) geen last CQ minder last van hebt. Mijn vrouw wees mij op een artikel van Pamela Hemelrijk dat op 8 september 2004 voor het eerst verscheen op www.MeerVrijheid.nl en nu Hier te vinden is. Het artikel heet "Flatgebouw Nederland" en verwoordt een aantal van de redenen die er voor mij de laatste tijd zijn bijgekomen om hier weg te gaan. en wat te denken van dit artikel wat een aanklacht is tegen het sociaaldemocratisme.... en van deze over de "haagse Junta". en met als klap op de vuurpijl deze: deze over de zo onvolprezen "multiculturele samenleving" en hoe het zover heeft kunnen komen. Nou ik heb er inmiddels mijn buik van vol en ben er klaar voor om dat "brave" Nederland voorgoed uit te kotsen........
Tot zover mijn redenen om te maken dat ik hier wegkom.... Je kunt over Amerika zeggen wat je wil, en veel daarvan zal waar zijn.... Maar ze zorgen daar tenminste voor hun eigen mensen die wel hun best willen doen in plaats van alle arme sloebers en de loosers die niet willen werken en alleen maar willen profiteren ter wille te zijn ten koste van "jan modaal". En die laatste groep, sorry dat ik het moet zeggen, komt toch uit de bekende hoeken vandaan..... Juist ja, (noord) Afrika en midden oosten. Is het toevallig dat ze ook nog eens allemaal het zelfde geloof hebben?... Als Nederland de zelfde wetten en regels had als Amerika de laatste 20 jaar wat immigratie betreft hadden we hier een heel stuk minder problemen gehad...
En dan heb ik het nog niet eens gehad over de volstrekt criminele "Euporeese grondwet" die pas geleden door de Ieren met een "unaniem JA" is aangenomen nadat het volk dat ervoor moest stemmen was bang gemaakt en voor gelogen. Lees hier maar eens hoe dat zover heeft kunnen komen en wat enkele van de gevolgen zijn van die grondwet. Eens even kijken of u na het lezen ervan nog zo blij bent met Europa!
woensdag 23 september 2009
Wat weten we tot nu toe?
Dat Arja haar WAO uitkering houdt. Die heeft ze al 29 jaar en die houdt ze tot aan haar pensioen. In iedergeval zolang ze nog een Nerderlands paspoort heeft. Of dat ook zo is als ze zich laat neutraliseren tot Amerikaans staatsburger weten we nog niet maar zover we weten van wel. Het is in iedergeval 850 euro elke maand en dat is al genoeg om in Georgia een huis te huren, auto te rijden en boodschappen te doen al zal het geen vetpot zijn als we alleen dat zouden hebben. Maar ik maak me niet al te veel zorgen over het krijgen van een baan daar dus we zullen daar niet verhongeren.
Dat we in iedergeval naar Amerika kunnen gaan als mijn stiefzoon Amerikaans staat burger is geworden. Maar dat duurt nog minimaal 6 jaar. Tegen die tijd ben ik 51 en de vraag zal dan worden of het nog zin heeft om nog naar Amerika te verhuizen. Met name of ik met 51 nog makkelijk een baan kan krijgen daar. Daar komt nog bij dat er in 6 jaar een hoop kan gebeuren en geen idee heb hoe we er dan tegenover staan. En zolang ik hier woon en nog steeds bij de KLM werk hebben we in iedergeval de mogelijkheid daar regelmatig heen te gaan omdat we goedkoop vliegen en daar ook de vakantie dagen voor heb. In Amerika mag je blij zijn als je er 10 krijgt. Dat zijn maar 2 weken.....
Dat we ons in Nederland kunnen verzekeren tegen ziektekosten. Iets dat voor ons een grote opluchting is. Er valt nog wel het een en ander uit te zoeken ivm pensioenen maar dat vormt geen belemmering om te gaan.
Dat een container huren voor onze spullen ongeveer €5000 euro kost.
Dat we in iedergeval naar Amerika kunnen gaan als mijn stiefzoon Amerikaans staat burger is geworden. Maar dat duurt nog minimaal 6 jaar. Tegen die tijd ben ik 51 en de vraag zal dan worden of het nog zin heeft om nog naar Amerika te verhuizen. Met name of ik met 51 nog makkelijk een baan kan krijgen daar. Daar komt nog bij dat er in 6 jaar een hoop kan gebeuren en geen idee heb hoe we er dan tegenover staan. En zolang ik hier woon en nog steeds bij de KLM werk hebben we in iedergeval de mogelijkheid daar regelmatig heen te gaan omdat we goedkoop vliegen en daar ook de vakantie dagen voor heb. In Amerika mag je blij zijn als je er 10 krijgt. Dat zijn maar 2 weken.....
Dat we ons in Nederland kunnen verzekeren tegen ziektekosten. Iets dat voor ons een grote opluchting is. Er valt nog wel het een en ander uit te zoeken ivm pensioenen maar dat vormt geen belemmering om te gaan.
Dat een container huren voor onze spullen ongeveer €5000 euro kost.
Domper
Ik heb dus die advocate gebeld en hoorde niet wat ik hoopte te horen. Via werk emigreren was heel moeilijk geworden zegt ze. Sinds 9-11 is dat allemaal een stuk strenger geworden. Was vroeger MBO al genoeg nu werd minimaal HBO gevraagd en sinds de crisis heeft ze zelfs al moeite om mensen daarheen te krijgen die universiteit hebben. Plus dat de werkvisums die daarvoor worden afgegeven veelal tijdelijk zijn en niet altijd in een permanent visum zijn om te zetten. "En dat is niet wat jullie willen, toch? jullie willen daar echt permanent heen." zei ze. En dat klopt. Ze haalde nog aan dat er ook mogelijkheden waren als ik daar een bedrijf zou starten of kopen met minimaal 10 Amerikaanse werknemers, en over investeren van 500.000 euro en zo maar dat was niet voor ons. Om een lang verhaal kort te maken, ze kon niets voor ons doen en zei dat onze enige mogelijkheid die loterij was.
Dat was een behoorlijke domper en dat maakte ook dat het niet meer van te voren te bepalen was wanneer we erheen konden gaan. Er is een kans dat we die loterij in een keer winnen waardoor we in 2011 daar heen konden gaan maar het kan net zo goed jaren duren. Maar er zit niets anders op.
We gaan in iedergeval meedoen met die loterij die dit jaar start op 2 oktober en duurt tot 30 november. We horen pas of we erbij zitten in mei/juli volgend jaar. Als we niets horen hebben we het niet gewonnen...
De minimale eisen zijn minder streng dan voor reguliere visums. Ik heb op zijn minst een middelbare school diploma nodig OF minstens twee jaar werkervaring in de
afgelopen vijf jaar in een baan waar tenminste twee jaar scholing/ervaring voor nodig was. Ik heb beide.... dus als ik het win gaat dat wel lukken.
Het plan is dus nu als volgt:
We gaan elk jaar meedoen aan die loterij tot we hem winnen. Als mijn oudste stiefzoon over een jaar of 6 Amerikaans staatsburger is doen we het via hem. Op die manier duurt het maximaal 7 jaar voordat we erheen kunnen en dat is de helft korter dan een vriend van mij die er 15 jaar over gedaan heeft om die greencard te winnen. Daarnaast heb ik diverse blogs en reacties van mensen op internet gelezen die het allemaal in 1 of 2 keer gewonnen hebben. Dus het is mogelijk. We houden onze vingers gekruist.
Dat was een behoorlijke domper en dat maakte ook dat het niet meer van te voren te bepalen was wanneer we erheen konden gaan. Er is een kans dat we die loterij in een keer winnen waardoor we in 2011 daar heen konden gaan maar het kan net zo goed jaren duren. Maar er zit niets anders op.
We gaan in iedergeval meedoen met die loterij die dit jaar start op 2 oktober en duurt tot 30 november. We horen pas of we erbij zitten in mei/juli volgend jaar. Als we niets horen hebben we het niet gewonnen...
De minimale eisen zijn minder streng dan voor reguliere visums. Ik heb op zijn minst een middelbare school diploma nodig OF minstens twee jaar werkervaring in de
afgelopen vijf jaar in een baan waar tenminste twee jaar scholing/ervaring voor nodig was. Ik heb beide.... dus als ik het win gaat dat wel lukken.
Het plan is dus nu als volgt:
We gaan elk jaar meedoen aan die loterij tot we hem winnen. Als mijn oudste stiefzoon over een jaar of 6 Amerikaans staatsburger is doen we het via hem. Op die manier duurt het maximaal 7 jaar voordat we erheen kunnen en dat is de helft korter dan een vriend van mij die er 15 jaar over gedaan heeft om die greencard te winnen. Daarnaast heb ik diverse blogs en reacties van mensen op internet gelezen die het allemaal in 1 of 2 keer gewonnen hebben. Dus het is mogelijk. We houden onze vingers gekruist.
De eerste stapjes
Tot dan toe wist ik niet beter of we hadden grofweg 3 manieren om in Amerika te komen:
1. Via de loterij.
De Amerikaanse regering verloot jaarlijks 55.000 Green Cards onder inwoners van landen die bij de reguliere toedeling slechts weinig visa ontvangen hebben. Nederlanders kunnen aan deze zogenaamde Diversity Lottery jaarlijks meedoen. Dit is voor mensen die in de andere categorieën geen kans maken de manier om toch aan een Green Card te komen. Aanmeldingen moeten aan strenge eisen voldoen, vormfouten leiden tot afwijzing, maar het zal je niet zo moeilijk gemaakt worden als bij de aanvraag van een regulier visum. De Stichting AMDOC kan ons behulpzaam zijn bij het doen van een aanmelding voor dit visum. Maar de kans dat je een greencard wint is natuurlijk niet zo groot. Ik beschouwde dat dan ook als een "tweede paard". De loterij is gratis en we hebben niets te verliezen. Gemiddeld doen er aan die loterij zo'n 5 a 6 miljoen mensen mee en dat houdt dus in dat 1% van die mensen er eentje wint. Getrouwde paren mogen zich apart inschrijven waarmee ze de kans om te winnen verdubbelen. De echtgenoot mag namelijk op het visum van zijn/haar winnende partner mee. En zoals gezegd: inschrijven kost niets dus waarom zouden we niet meedoen? Het vergroot in ieder geval onze kansen om een werk/woon visum te krijgen. Inschijven kan vanaf begin oktober tot en met eind november en wordt elk jaar gehouden.
2. Via werk.
Zoeken naar een baan en een werkgever vinden die met mij de greencard procedure aan wil gaan. Voor die werkgevers is dat een tijdrovende procedure en geeft een enorme papier winkel. De meeste werkgevers zitten daar dus ook niet op te wachten. Daar komt nog bij dat stel dat ik een werkgever vindt die dat wil het nog helemaal niet zeker is dat je ook daadwerkelijk die greencard krijgt. Het laatste woord daarover is aan de Amerikaanse imigratie dienst. Als die vinden dat er voor die baan zat Amerikanen te vinden zijn kan het zomaar afgewezen worden.
3. Via familielid.
Mijn stiefzoon kan voor ons een greencard aanvragen zodra hij Amerikaans staatsburger is. Maar daarvoor moet hij tenminste 5 jaar wonen en werken in de VS en aangezien hij op zijn vroegst dus pas volgend jaar die kant op gaat duurt dat dus nog minimaal 6 jaar.
Ik besloot een advocaat te bellen die gespecialiseerd is in emigreren van Nederlanders die naar de VS willen. Ik wil nu wel eens weten wat de mogelijkheden zijn en hoe het aan te pakken.
1. Via de loterij.
De Amerikaanse regering verloot jaarlijks 55.000 Green Cards onder inwoners van landen die bij de reguliere toedeling slechts weinig visa ontvangen hebben. Nederlanders kunnen aan deze zogenaamde Diversity Lottery jaarlijks meedoen. Dit is voor mensen die in de andere categorieën geen kans maken de manier om toch aan een Green Card te komen. Aanmeldingen moeten aan strenge eisen voldoen, vormfouten leiden tot afwijzing, maar het zal je niet zo moeilijk gemaakt worden als bij de aanvraag van een regulier visum. De Stichting AMDOC kan ons behulpzaam zijn bij het doen van een aanmelding voor dit visum. Maar de kans dat je een greencard wint is natuurlijk niet zo groot. Ik beschouwde dat dan ook als een "tweede paard". De loterij is gratis en we hebben niets te verliezen. Gemiddeld doen er aan die loterij zo'n 5 a 6 miljoen mensen mee en dat houdt dus in dat 1% van die mensen er eentje wint. Getrouwde paren mogen zich apart inschrijven waarmee ze de kans om te winnen verdubbelen. De echtgenoot mag namelijk op het visum van zijn/haar winnende partner mee. En zoals gezegd: inschrijven kost niets dus waarom zouden we niet meedoen? Het vergroot in ieder geval onze kansen om een werk/woon visum te krijgen. Inschijven kan vanaf begin oktober tot en met eind november en wordt elk jaar gehouden.
2. Via werk.
Zoeken naar een baan en een werkgever vinden die met mij de greencard procedure aan wil gaan. Voor die werkgevers is dat een tijdrovende procedure en geeft een enorme papier winkel. De meeste werkgevers zitten daar dus ook niet op te wachten. Daar komt nog bij dat stel dat ik een werkgever vindt die dat wil het nog helemaal niet zeker is dat je ook daadwerkelijk die greencard krijgt. Het laatste woord daarover is aan de Amerikaanse imigratie dienst. Als die vinden dat er voor die baan zat Amerikanen te vinden zijn kan het zomaar afgewezen worden.
3. Via familielid.
Mijn stiefzoon kan voor ons een greencard aanvragen zodra hij Amerikaans staatsburger is. Maar daarvoor moet hij tenminste 5 jaar wonen en werken in de VS en aangezien hij op zijn vroegst dus pas volgend jaar die kant op gaat duurt dat dus nog minimaal 6 jaar.
Ik besloot een advocaat te bellen die gespecialiseerd is in emigreren van Nederlanders die naar de VS willen. Ik wil nu wel eens weten wat de mogelijkheden zijn en hoe het aan te pakken.
Uitzoek werk
Nu we besloten hadden om het echt te gaan proberen struinde ik het internet af naar informatie over emigreren naar de VS. Zo op het eerste gezicht zag het er allemaal goed uit. Maar dat was ook gebaseerd op hier en daar verkeerde interpretaties mijner zijds en hier en daar verouderde informatie. We keken naar huizenprijzen, hoe het zat met hypotheken, en maakte een zo compleet mogelijk plaatje van de maandelijkse kosten die we daar zouden hebben als we daar woonde. Ik moest de vriendin van mijn stiefzoon in november weer terug brengen naar georgia en besloot er een aantal dagen te blijven. Er was namelijk een vriend van de familie die daar mortgage broker (hypotheek specialist) was en die wist alles over verzekeringen en hypotheken. Ik voelde me al helemaal thuis in Georgia. In Januari 2009 gingen we weer met z'n 3en naar Georgia. Mijn vrouw, mijn stiefzoon en ik. We bleven een weekje en in die week zijn mijn stiefzoon en zijn vriendin getrouwd. Ze waren al een hele tijd van plan te trouwen maar hadden dat ergens in september 2009 gepland maar besloten toch om het maar daar te doen. Mijn stiefzoon verliet eind januari dus het alsn als getrouwd man.
Hij had zijn huisje opgezegt om weer bij ons te komen wonen want hij wilde sparen voor zijn eigen emigratie naar de VS. Zijn vrouw moest daar blijven om haar medische onderzoeken, waar ze midden in zat vanwege problemen met haar schildklier, af te maken. De situatie werd daardoor voor mijn stiefzoon een stuk makkelijker. Als getrouwd zijnde met een Amerikaanse was het voor hem geen probleem meer om te gaan wonen en werken in de VS. Maar ook voor hem is nog een lange weg te gaan voor het zover is.
Zo kwamen we er bijvoorbeeld achter dat als je in de VS een ziektekosten verzekering wilde afsluiten alle bestaande aandoeningen werden uitgesloten. Nu heeft mijn oudste stiefzoon hemofilie. Dat houdt in dat zijn bloed niet stolt als hij bloedt. Het stollingsmiddel wat hij nodig heeft als hij bloedt is heel duur en dus is voor hem een ziektekosten verzekering die dat dekt heel belangrijk. Dat bracht ook ons ertoe om dat eens beter uit te zoeken want mijn vrouw heeft een spierziekte en zit in een rolstoel. Die issue was een groot punt voor ons en weer gingen we op zoek op het internet naar een oplossing. Die vonden in Nederland notabene. Er zijn in Nederland diverse verzekerings maatschapijen die speciaal voor emigranten zijn. Het maakt daarbij niet uit waar ter wereld je gaat wonen en je bent gewoon volgens de Nederlandse wet verzekerd. Alleen is de VS en Canada twee keer zo duur als de rest van de wereld. Zolang je nog ene Nerderlands paspoort hebt kan je daar verzekerd zijn. Je kunt de verzekering naar believen aan en uit zetten. Wat erg handig is als ik daar een baan heb met goede health benefits. Ik kan hem ook weer aan zetten als ik ontslagen wordt.
Hij had zijn huisje opgezegt om weer bij ons te komen wonen want hij wilde sparen voor zijn eigen emigratie naar de VS. Zijn vrouw moest daar blijven om haar medische onderzoeken, waar ze midden in zat vanwege problemen met haar schildklier, af te maken. De situatie werd daardoor voor mijn stiefzoon een stuk makkelijker. Als getrouwd zijnde met een Amerikaanse was het voor hem geen probleem meer om te gaan wonen en werken in de VS. Maar ook voor hem is nog een lange weg te gaan voor het zover is.
Zo kwamen we er bijvoorbeeld achter dat als je in de VS een ziektekosten verzekering wilde afsluiten alle bestaande aandoeningen werden uitgesloten. Nu heeft mijn oudste stiefzoon hemofilie. Dat houdt in dat zijn bloed niet stolt als hij bloedt. Het stollingsmiddel wat hij nodig heeft als hij bloedt is heel duur en dus is voor hem een ziektekosten verzekering die dat dekt heel belangrijk. Dat bracht ook ons ertoe om dat eens beter uit te zoeken want mijn vrouw heeft een spierziekte en zit in een rolstoel. Die issue was een groot punt voor ons en weer gingen we op zoek op het internet naar een oplossing. Die vonden in Nederland notabene. Er zijn in Nederland diverse verzekerings maatschapijen die speciaal voor emigranten zijn. Het maakt daarbij niet uit waar ter wereld je gaat wonen en je bent gewoon volgens de Nederlandse wet verzekerd. Alleen is de VS en Canada twee keer zo duur als de rest van de wereld. Zolang je nog ene Nerderlands paspoort hebt kan je daar verzekerd zijn. Je kunt de verzekering naar believen aan en uit zetten. Wat erg handig is als ik daar een baan heb met goede health benefits. Ik kan hem ook weer aan zetten als ik ontslagen wordt.
Het begin
Mijn verlangen om te emigreren begon al toen ik heel jong was. Mijn hele leven heb ik al om me heen gekeken naar een land om te gaan wonen. Had altijd Australië in mijn hoofd. Ik had alleen het lef niet om het daadwerkelijk door te zetten. Enerzijds ben ik er nog nooit geweest dus kon ook niet bepalen of dat het land was voor me en anderzijds was de gedachte niet erg aanlokkelijk om daar alleen heen te gaan zonder dat ik iemand kende. Het was echt opnieuw beginnen in de breedste zin van het woord. Binnen europa emigreren heb ik nooit aantrekkelijk gevonden. Als ik dan toch weg ging, dan maar ver weg.
Al die jaren sluimerde dat verlangen zonder dat ik er iets mee deed. Amerika als emigratie bestemming was nooit echt bij me opgekomen. Canada wel maar vond het daar toch te koud. In 1996 was in voor het eerst in de Verenigde Staten. In Californië om precies te zijn. Ik ben daar toen 5 weken geweest en heel veel kilometers auto gereden en besloot dat ik daar nooit zou willen wonen. Alles was er zo "plastic", zo nep. Alles draaide om het uiterlijk vertoon daar en daar zou ik als nuchtere Hollander nooit aan kunnen wennen. Niet lang na die vakantie kreeg ik een relatie met mijn huidige vrouw. Eerst een lat-relatie en in augustus 1997 trok ze bij me in. In 2000 trouwde we. Mijn verlangen om te emigreren verdrong naar de achtergrond. Vooral ook omdat mijn vrouw een spierziekte heeft en dus invalide is. Ik achtte de kans dat we zouden worden toegelaten in een ander land erg klein met een invalide vrouw. Ik was in 2005 10 dagen in Chicago voor een conferentie en merkte daar al dat niet heel de VS was zoals Californië. Ik had het daar vreselijk naar mijn zin.
Maar in september 2008 veranderde er iets. De oudste zoon van mijn vrouw had inmiddels al weer meer dan een jaar een relatie met een vrouw uit Amerika. Toen woonde ze nog in Fort Lauderdale in het zuiden van Florida. Mijn stiefzoon was daar het jaar daarvoor al 3 weken geweest en zij al een paar keer in Nederland. Hij wilde eind er augustus weer heen voor 3 weken. Hij wilde zijn Amerikaanse vriendin mee terug nemen maar had eigenlijk geen geld voor haar ticket. Ik werk bij de KLM en vlieg dus goedkoop en kan ook zogenaamde "companions" meenemen. Het enige was dat ik mee moest vliegen met haar. Het bleek goedkoper als ik naar Amerika zou vliegen en haar mee terug zou nemen. Maar ik kan dat alleen op KLM vluchten en aangezien de KLM niet naar Florida vliegt moesten we een vliegveld vinden in de buurt waar de KLM wel op vloog. De dichtsbij zijnde luchthaven bleek Atlanta te zijn in Georgia. Dat kwam op zich goed uit want zij had familie wonen dichtbij Atlanta dus zij zouden daarnaar toe komen en ik ook om samen met zijn vriendin terug naar Amsterdam te vliegen. Het plan was op vrijdag heen en op zaterdag terug. Maar omdat ik goedkoop vlieg moeten er wel plaatsen genoeg zijn en de vlucht op de heenweg van vrijdag zat al flink vol. Die van donderdag zag er beter uit maar ook die liep al goed vol. Toen werd het woensdag. Dat zou dus 4 dagen zijn en kwam toen op het idee er een week van te maken en mijn vrouw gewoon ook mee te nemen voor een korte vakantie.
Zo gezegt zo gedaan. We vlogen op maandag en zouden op zondag terug vliegen. We werden verliefd op de Georgia in die week. De ruimte die daar is, het warme klimaat, de goedkope huizen en de aanwezigheid van een grote airforce basis bij het stadje waar we wilden gaan wonen en waar haar familie ook woonde gaf de doorslag. Alle nadelen die ik eerst voelde met betrekking tot emigreren waren in 1 klap weg. We hadden daar nu familie en vrienden die ons konden helpen en we vielen daardoor niet meteen in een gat als we daarheen zouden gaan.
Volgens de familie daar zou het absoluut geen probleem zijn om Amerika in te komen. Ik had al wel mijn bedenkingen daarover maar zei er niets van. Ik besloot dat thuis eerst maar eens goed uit te zoeken.
Maar het besluit was toen al wel genomen om te gaan proberen naar Georgia te verhuizen.....
Al die jaren sluimerde dat verlangen zonder dat ik er iets mee deed. Amerika als emigratie bestemming was nooit echt bij me opgekomen. Canada wel maar vond het daar toch te koud. In 1996 was in voor het eerst in de Verenigde Staten. In Californië om precies te zijn. Ik ben daar toen 5 weken geweest en heel veel kilometers auto gereden en besloot dat ik daar nooit zou willen wonen. Alles was er zo "plastic", zo nep. Alles draaide om het uiterlijk vertoon daar en daar zou ik als nuchtere Hollander nooit aan kunnen wennen. Niet lang na die vakantie kreeg ik een relatie met mijn huidige vrouw. Eerst een lat-relatie en in augustus 1997 trok ze bij me in. In 2000 trouwde we. Mijn verlangen om te emigreren verdrong naar de achtergrond. Vooral ook omdat mijn vrouw een spierziekte heeft en dus invalide is. Ik achtte de kans dat we zouden worden toegelaten in een ander land erg klein met een invalide vrouw. Ik was in 2005 10 dagen in Chicago voor een conferentie en merkte daar al dat niet heel de VS was zoals Californië. Ik had het daar vreselijk naar mijn zin.
Maar in september 2008 veranderde er iets. De oudste zoon van mijn vrouw had inmiddels al weer meer dan een jaar een relatie met een vrouw uit Amerika. Toen woonde ze nog in Fort Lauderdale in het zuiden van Florida. Mijn stiefzoon was daar het jaar daarvoor al 3 weken geweest en zij al een paar keer in Nederland. Hij wilde eind er augustus weer heen voor 3 weken. Hij wilde zijn Amerikaanse vriendin mee terug nemen maar had eigenlijk geen geld voor haar ticket. Ik werk bij de KLM en vlieg dus goedkoop en kan ook zogenaamde "companions" meenemen. Het enige was dat ik mee moest vliegen met haar. Het bleek goedkoper als ik naar Amerika zou vliegen en haar mee terug zou nemen. Maar ik kan dat alleen op KLM vluchten en aangezien de KLM niet naar Florida vliegt moesten we een vliegveld vinden in de buurt waar de KLM wel op vloog. De dichtsbij zijnde luchthaven bleek Atlanta te zijn in Georgia. Dat kwam op zich goed uit want zij had familie wonen dichtbij Atlanta dus zij zouden daarnaar toe komen en ik ook om samen met zijn vriendin terug naar Amsterdam te vliegen. Het plan was op vrijdag heen en op zaterdag terug. Maar omdat ik goedkoop vlieg moeten er wel plaatsen genoeg zijn en de vlucht op de heenweg van vrijdag zat al flink vol. Die van donderdag zag er beter uit maar ook die liep al goed vol. Toen werd het woensdag. Dat zou dus 4 dagen zijn en kwam toen op het idee er een week van te maken en mijn vrouw gewoon ook mee te nemen voor een korte vakantie.
Zo gezegt zo gedaan. We vlogen op maandag en zouden op zondag terug vliegen. We werden verliefd op de Georgia in die week. De ruimte die daar is, het warme klimaat, de goedkope huizen en de aanwezigheid van een grote airforce basis bij het stadje waar we wilden gaan wonen en waar haar familie ook woonde gaf de doorslag. Alle nadelen die ik eerst voelde met betrekking tot emigreren waren in 1 klap weg. We hadden daar nu familie en vrienden die ons konden helpen en we vielen daardoor niet meteen in een gat als we daarheen zouden gaan.
Volgens de familie daar zou het absoluut geen probleem zijn om Amerika in te komen. Ik had al wel mijn bedenkingen daarover maar zei er niets van. Ik besloot dat thuis eerst maar eens goed uit te zoeken.
Maar het besluit was toen al wel genomen om te gaan proberen naar Georgia te verhuizen.....
Abonneren op:
Posts (Atom)